LondONers

Το ρολόι δείχνει 3 και κάτι..Καλύτερη ώρα να γράψεις κείμενο πραγματικά δεν υπάρχει.Ησυχία μέσα στο σπίτι,ακούγονται μονάχα τα αυτοκίνητα που ανεβοκατεβαίνουν τη Συγγρού.Πρώτο ποστ,κάνουμε αρχή με καλοκαιρινό ταξιδάκι στη χώρα του Βασιλιά Αρθούρου,των Tudor,του Beckham και των Beatles:)
Θυμάμαι ακόμα τον περίπατο που είχα με τον Μιχάλη στην Αρεοπαγίτου τον Φλεβάρη του 09 που προσπαθούσα να τον πείσω ότι δεν μπορούσα να πάω μαζί του στην Αγγλία για αρκετούς και διάφορους λόγους. Ύστερα από 6 μήνες περίπου ,στο αεροπλάνο για το Λονδίνο ένιωθα πως όλοι αυτοί οι ενδοιασμοί είχαν κάνει περίπατο πολύ γρήγορα. Το πλάνο θα είχε να πήγαινα εγώ ,προς το τέλος των διακοπών του με τους γονείς του και φίλους τους και να κάτσουμε σύνολο 11 μερες.6 Λονδίνο και 5 Σκωτία. Είχα βρεθεί να ταξιδεύω προτελευταία θέση, μόνος, αραχτός και light με αρκετό χώρο λες και ήμουν στις πρώτες θέσεις. Τζάμι! Θα μου φέρνουν καφέ και θα με ρωτάνε εάν θέλω και άλλο προσθέτοντας πάντα ένα “παρακαλώ” σε κάθε τους φράση οι αεροσυνοδοί. Το βλέμμα καρφωμένο στο παράθυρο σα μωρό παιδί και η φαντασία να καλπάζει πάνω από τα ξερά νησάκια των Δαλματικών ακτών, από πανέμορφες Βενετίες και αειθαλή λευκά στολισμένες Άλπεις για το τι πρόκειται να συναντήσω.


Ύστερα από 4 ώρες ταξίδι έφτανες στο Heathrow και η διαφορά θερμοκρασίας ήταν το λιγότερο αισθητή. Από τους 40 Κελσίου στους 18.Διαφημισεις στο μετρό τους σε ενημέρωναν για το πως να αποφύγεις τον καύσωνα και τις ηλιασεις! Define Αγγλικός Καύσωνας 20 βαθμοί...Εδώ στους 20 να βάλω το a/c σπίτι και ακούω τα μύρια οσα! Μετα από 9-10 στάσεις βρίσκω τον Μιχάλη να με περιμένει στη στάση Gloucester Road. Χαμένος στη μάζα προς την έξοδο πέτυχα μια γνωστή φάτσα και λέω “Ωπ εδώ είμαστε! Μιχαλης!”, αφου πέρασα σαν Πόντιος από τον ατομικό έλεγχο εισιτήριων σηκωτή την βαλίτσα και όχι από την ειδική πιο μεγάααλη έξοδο για βαλίτσες και καροτσια. Πρώτες εντυπώσεις? Χμμ..Το Λονδίνο ήταν ακόμα και στα πιο κεντρικά του σημεία δροσερά, χωρίς καυσαέριο και μπορούσες να ανασάνεις σαν να είσαι στην εξοχή. Εκείνη η μέρα θα συμπληρωνόταν από μια επίσκεψη στο Βρετανικό Μουσείο, στα περίφημα Ελγίνεια μάρμαρα, την στήλη της Ροζέτας, αιγυπτιακά εκθέματα και ένα άγαλμα Moai. Η μέρα θα τέλειωνε έχοντας διανύσει περπατώντας αρκετά χιλιόμετρα στο Λονδινο, πινοντας καφέ χωρίς “παρακαλώ” πλέον ,συνοδείας νερού με φέτα λεμονιού μέσα (μα πόσο άθλιο!) , με θέα τον Τάμεση και τον Αγ.Παύλο από το καφέ του Tate's Museum.

Το βράδυ μπυριτσα στα παλιά στέκια του πατέρα του Μιχάλη όταν ήταν φοιτητής στο Λονδίνο, στο Chalk Farm και γνωριμία αργότερα με την τρυπούλα μας, ενα δωματιάκι 2x4 με μια κουκετα, μια wannabe θερμαστρα, ενα παράθυρο και μια κουτσή ντουλαπιτσα. Νταξει..Για ύπνο καλά είναι. Μπάνια, κουζίνες κοινά συν ένα σαλονάκι με μπιλιάρδο και tv για να σκοτώνεις την ώρα σου ευχάριστα με τους άλλους ενοίκους εκεί:) Οι περισσότεροι πρέπει να ήταν σπουδαστές του Imperial College μιας και το κτίριο ήταν ιδιοκτησία του. Δεν μας χάλαγε για 10 λίρες τη βραδιά στον καθένα σε μια περιοχή που θεωρείται ως το Κολωνάκι τους στο Λονδίνο(βλ Kensington) με 20 και βαλε Porsche παρκαρισμένες στο δρόμο που μέναμε..


Η επομένη μέρα μας βρήκε ,πριν τις χαιρετούρες στους γονείς του Μιχάλη, να περπατάμε στο Westminster ,όπου είναι μαζεμένα τα περισσότερα αξιοθέατα στο Λονδινο, υστερα από ένα αργοπορημένο πρωινό στα Starbucks στην Trafalgar Square. Downing Street, Big Ben, Westminster Abbey, ξανά Trafalgar,Horse Guards(εκεί που ένιωσα το χάρο να μου κλείνει το μάτι ύστερα από μια αποτυχημένη φωτογραφία με έναν φρουρό :P) και τελικά καταλήξαμε να χαζεύουμε το Buckingham και φέρνοντας βόλτα τους κήπους του St James park και Green Park. Πάρκα με όλη τη σημασία τους. Εκεί που ο χρόνος σταματάει για να αθληθεις, να χαλαρώσεις στο γρασιδι, να περπατήσεις σφυρίζοντας ανεμελα, να ταΐσεις σκιουράκια και τόσα αλλα. Και εμείς έχουμε έναν Εθνικό Κήπο εδώ και πολύ μας είναι λένε..Ζώα εκεί ζώα και εδώ. Οι θέσεις αλλάζουν μονάχα. Οι μεν τα έχουν στα πάρκα οι δε στα κοινοβουλια. Η μέρα θα τέλειωνε με μια αποτυχημένη επίσκεψη στο γήπεδο της Chelsea να το δούμε από κοντά μιας και αφενός ήταν κλειστό από την άλλη από έξω μοιάζει τόσο με εμπορικό πολυκατάστημα που αδυνατείς να πιστέψεις ότι “κάπου εκεί” υπάρχει γήπεδο...

Το πρόγραμμα είχε την επομένη μουσεια. Φυσικης Ιστορίας και Επιστημων. Το δεύτερο το προλαβαμε. Το πρώτο μας έχει μείνει άχτι αλλά δεν βαριέσαι εκεί είναι δεν φεύγει:)
Οι Βρετανοί, παρέχουν στα περισσότερα μουσεία τους και στα διασημότερα τσαμπέ είσοδο. Έχουν την αντίληψη πως ένα μουσείο οφείλει να είναι κέντρο γνώσης και εκπαίδευσης και δεν μπορούν να επιβάλουν τιμή εισιτηρίου παρά στηρίζονται στα donate που θα κάνει ο επισκέπτης και φυσικά σε ότι πουλήσουν στα μαγαζιά τους σε αυτά. Και δεν είναι λίγες οι δωρεές προς αυτά. Βρετανικό, Επιστήμων, Φυσικής Ιστορίας λίγα από τα μουσεία που είναι ελευθέρας η είσοδος και τίγκα στο κοσμάκη. Στη συνέχεια πήραμε το δρόμο για το διπλανό Imperial College να πάρουμε μια γεύση από τα πανεπιστήμια τους μεν και να βρούμε ένα σπάνιο βιβλίο περί μηχανών τζετ..Η ιστορία αυτή με το βιβλίο που ήθελε ο Mike να πάρει ,εξελίχθητε κάτι σε κυνήγι χαμένου θησαυρού μιας και δεν το έβρισκε πουθενά σε όλα τα βιβλιοπωλεία στο Λονδίνο :P Στη συνέχεια βόλτα και βαρκάδα στο Hyde Park και στη τεχνητή λιμνούλα Serpentine ,γνωρίζοντας μια παρέα -λίγο πιο τρελών- από εμάς Άγγλων του πάρκου και παλιμπαιδιζοντας σαν καλά παιδιά στο παρκάκι προκαλώντας τουλάχιστον την προσοχή των περαστικών. Η συνέχεια της ημέρας προβλεπόταν ενθουσιωδης. Θα είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο Wyndham's στο West End, Hamlet. Χμμ αν και απαισιόδοξος γενικά για το αν θα βρίσκαμε εισιτήρια μιας και όλα ήταν προπληρωμένα ο Μιχάλης επέμεινε να κάτσουμε στην ουρά περιμένοντας επιστροφές από ακυρωτικά εισιτήρια..Ήταν 3 ώρες που περιμέναμε? Πάντως αρκετά. Έξω σε κάτι υποτυπώδη σκαλάκια του θεάτρου παρέα με δυο νεαρές Κορεάτισες , τρελαμένες με τον πρωταγωνιστή Jude Law ,που περίμεναν στην ουρά πριν από εμάς. Δεν σου δίνεται πολλές φορές σε μια ξένη πόλη να κάτσεις στα κεντρικά σε μια γωνία και να παρατηρείς τους ανθρώπους να τρέχουν και να βιάζονται γιατί συνήθως είσαι και εσύ ανάμεσα τους. Βροχή στο ημιωρο. Τι περνά ο άνθρωπος για να δει θεατρο. Φιλική συμβουλή: "Prepay people not Pre-pray" όπου και αν πάτε;)
Τελικά η παράσταση άξιζε τον κοπο. Ο Jude άψογος στον πρωταγωνιστικό ρολό και η όλη απόδοση του έργου εξαισια! Back to base για αναπλήρωση δυνάμεων.


Η καλή μέρα από το πρωί φαινεται. Βροχη. Οση δεν έριξε έως εκείνη την μέρα βάλθηκε να ρίχνει όλο το πρωί..Και είχαμε ανησυχήσει εάν καλοκαίρι δεν έχουν τόσο πολλές βροχές εδώ πάνω. Αμ δε! Βόλτα προς Emirates και πάλι πόρτα. Δεν μας θέλει ο ποδοσφαιρικός κόσμος αδερφεε! Είναι προπληρωμένα και εδώ μας είπαν τα tour στο γήπεδο. Άντε γεια! Μεσημεριάσαμε και φτάσαμε στο Tower of London,χωρις να μπούμε μέσα απλά αγοράζοντας σουβενίρ από το μαγαζάκι διπλά και παρακολουθώντας ανοικτές επιδείξεις ρήψης βλημάτων με βαλλίστρες και καταπέλτες με φόντο το πυργο. Not bad..Σειρά είχε και άλλο περπάτημα στην πόλη και γενικά στο City διασχίζοντας και την London Bridge. Πραγματικά απορώ ακόμα ποσό κατά μέσο ορό περπατάγαμε στο Λονδίνο. Δε λέω ο καλύτερος τρόπος για να μετακινηθείς εκεί είναι με μετρό και λεωφορεία, αφού βγάλεις πάντα μια oyster απεριορίστων διαδρομών αλλά εμείς το είχαμε παραχεσει. Το ζήταγε ο οργανισμός μας το περπάτημα..Σταματάγαμε μόνο όταν πέφταμε για ύπνο πίσω στο hostel. Έχει τόσα πολλά να δεις στο Λονδίνο και να κάνεις που πραγματικά δεν χορταίνεις όσες φορές και να έρθεις. Ευχαρίστα χαοτική μητρόπολη θα έλεγα. Σου δινόταν όμως και μέσα από το περπάτημα να γνωρίσεις ακόμα καλύτερα κάθε γωνιά της πόλης, να έρθεις σε επαφή με άλλα άτομα, να νιώθεις ότι τη ζεις. Και αυτό είναι το σημαντικοτερο. Να μην νιώθεις τουρίστας στο εξωτερικο. Να έχεις τους δικούς σου ρυθμους, οποιοι και αν είναι αυτοί και να μην σου επιβάλλει ο καθένας τι θα δεις και τι θα κάνεις και σε ποσό χρονο. Ταξιδι κονσέρβα δηλαδή ένα πράμα.

Προτελευταία νύχτα στο Λονδίνο και περάσαμε από την θεϊκή μπυραρία Lowlander στο Covent Garden δοκιμάζοντας απίστευτες γεύσεις ζύθου που δεν βρίσκεις εύκολα σε οποιαδήποτε μπυραρία. Φοβερή εξυπηρετηση, φοβερος χώρος και καλές τιμες. Οι μπυραρίες εκεί να σημειώσω χτυπάνε καμπανάκι από τις 11 το βραδυ. Kαμπανακι? Χμμ καλό θα ήταν να έχετε πιει την μπύρα σας στα επόμενα 10-15 λεπτά γιατί κλείνει το μαγαζι :P



[παράνοια]Η τελευταία μέρα είναι αφιερωμένη στα ψώνια. Απανταχού λάτρεις του shopping therapy ενωθείτε! Καλύτερο μέρος για αγορές από κιτς έως υπερπολυτελείς βικτωριανούς καναπέδες(λέμε τώρα) θα τα βρείτε στο Λονδίνο. Επιλογές μας ήταν οι δρόμοι Oxford Street και Bond Street. Πως μπορείς σε μια τέτοια πόλη σε τέτοιους δρόμους να είσαι τόσο “μικρός” και να “καταβροχθίζεσαι” από τις ορδές των αποφασισμένων πρωινών (υπέρ)καταναλωτων...Κοσμος πολύς μπαμπά! Ινδοί, Ασιάτες, Ευρωπαίοι, Αμερικανοί..Όλοι ένα συνοθύλεμα με απώτερο στόχο τον αναστεναγμό της πιστωτικής..Ναι ρε φιλε! Εκεινη τη μέρα ένιωσα υπερκαταναλωτης! Μου είχαν μείνει χρήματα και ξόδευα ξόδευα ξόδευα..Ο Μιχάλης με πιο συνεση. Παράξενο..Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο :P Υπάρχουν τόσες επώνυμες μάρκες, τόσα φτηνά καταστήματα εάν δεν διαθέτετε πολλά χρήματα για ξόδεμα(βλ Primark)τοσα παιχνιδάδικα(με κυριότερο το Hamley's) για τα μικρά παιδιά και όχι μόνο, ρούχα διάσημων σχεδιαστών, κοσμηματοπωλεία, μαγαζιά σουβενίρ, βιβλιοπωλεία και καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών, υπολογιστών και και και...[/παράνοια]
Υποκύπτοντας στους αναστεναγμούς των παπουτσιών μας και στα πρώτα κλειστά μαγαζιά ,γυρίσαμε κατάκοποι αλλά ευδιάθετοι πίσω στη τρυπούλα μας. Η περιπέτεια στο Λονδίνο θα έφτανε στο τέλος της. Την επομένη θα έπρεπε να πακετάρουμε τις -μερικά κιλά βαρύτερες- βαλίτσες μας για Εδιμβούργο και ήδη κάναμε σχεδία επί χάρτου. Το ταξίδι έμελλε να είναι ακόμα πιο συναρπαστικό και το ξέραμε. Αντί επιλόγου θα το αφήσω έτσι κενό. Η ώρα έχει πάει ήδη 5.30 και εκτός του ότι τα μάτια βαστιούνται με μανταλάκια πλέον θα χρειαστώ άλλες τόσες σελίδες για να γραφώ για τη Σκωτία όποτε αποφάσισα να την περιλάβω σε διαφορετικό ποστ που θα ακολουθήσει αργότερα.:)

Επίτηδες δεν αναφέρομαι στην Αγγλική κουζίνα μιας και οι Άγγλοι δεν ξέρουν να τρωνε. Τέλος!!Επίσης όσο προσέξατε για γρίπη των χοίρων στο ποστ άλλο τόσο προσέξαμε και εμείς εκεί..:P
Αυτά για τώρα,
Κάθε σχολιο, χαζομαρουλα, feedback κλπ το αγαπάμε:)