Προκειμένου το blog αυτό να συνεχίσει να είναι ενεργό, απαιτείται αρκετή θετική ενέργεια, που στις μέρες μας, δυστυχώς, σπανίζει. Η ερώτηση είναι απλή: Πόσο πολύ επιθυμείτε να ανέβουν κι άλλες ταξιδιωτικές εμπειρίες σε αυτό το ιστολόγιο;

Λουξεμβούργο και μου μυρίζει μεσαίωνας

Σε αυτό το ποστ θα κάνω μια προσωπική υπέρβαση, κατόπιν γονατιστής παράκλησης του συνεργάτη μας Μιχάλη (:P)... ύστερα από δύο μήνες εξάσκηση θα του κάνω το χατίρι και θα βάλω τόνους. Θα του εξηγήσω όμως ότι οι τόνοι είναι άχρηστοι όταν έχεις κάτι σημαντικό να πεις και επίσης καταστρέφουν το παραμύθι (επειδή επιβάλλονται από την πραγματικότητα και το παραμύθι δεν συνεργάζεται μαζί της). Ας έχει λοιπόν. Το δικό μου ταξίδι έγινε στο Λουξεμβούργο, την πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής κοινότητας, το κάστρο των κεφαλιών της Ευρώπης...την «πηγή εσόδων» των χωρών κρατών που στηρίζονται στα ευρωπαϊκα ταμεία και τις προσφορές. Δεν θέλω να μιλήσω για την πιο πρόσφατη κοινωνική και οικονομική θέση αυτής της χώρας, λέω να κάνω για αρχή μια βόλτα στην ιστορία και την γεωγραφία της...




Η ονομασία της χώρας έχει τις ρίζες της σε ένα φρούριο που είχαν χτίσει οι Ρωμαίοι στην περιοχή της τωρινής πρωτεύουσας του Λουξεμβούργου ονόματη Luciliburgum. Παρ’όλα αυτά, οι ντόπιοι το αποκαλούν Lëtzebuerg και θεωρούν ότι είναι το τελευταίο κάστρο της περιοχής των Αρδεννών, στην οποία και κυβερνούσε ο πρώτος μονάρχης που αναγνώρισαν, ο Ζίγκφριντ (963 μΧ). Το φαινόμενο του να ονομάζεται μια χώρα/πόλη/περιοχή από κάποιο «κτήριο» που υπάρχει εκεί, είναι πολύ συχνό γι’αυτό και δεν θα δώσω περισσότερη σημασία σε αυτό.
Αντίθετα όμως, αξίζει να σημειωθεί πως αυτό το μικρό κράτος αποτελούσε ένα σημαντικό μέρος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και αργότερα των φεουδαρχικών μοναρχιών (όμορφος μεσαίωνας ααααχ). Σε εκείνη την περιοχή έζησε και κυβέρνησε ο Μέγας Κωνσταντίνος ενώ πηγαίνοντας αναδρομικά, το 963 έγινε κομητεία και το 1354 δουκάτο.


Παρατηρώντας την γεωγραφική του θέση (συνορεύει ανατολικά με τη Γερμανία, νότια με τη Γαλλία, δυτικά και βόρεια με το Βέλγιο), είναι εύλογο να συμπεράνουμε την ταραχώδη ιστορία του, τους πολέμους για την γεωλογική επικράτηση και τις μετακινήσεις μεγάλων αριθμών πληθυσμού διαφορετικών εθνικοτήτων. Γι’αυτό και στο σημερινό Λουξεμβούργο κατοικούν ακόμα άνθρωποι πολλών εθνικοτήτων και ακούγονται παραπάνω από 1 γλώσσες.

Τα παραπάνω είναι απορίες που σου λύνονται από τα πρώτα βήματα που θα κάνεις στην συνονόματη πόλη και πρωτεύουσα του Λουξεμβούργου. Από την πρώτη στιγμή ακούς Λουξεμβουργιανά (εννοείται πως δεν τα καταλαβαίνεις) και Γερμανικά. Η επίσημη γλώσσα όμως είναι τα Γαλλικά. Το Λουξεμβούργο είναι μια σύχρονη πρωτεύουσα με καινούρια κτίρια (πχ τα κτίρια της ευρωπαϊκής κοινότητας) και παράλληλα μια μεσαιωνική πόλη. Παντού τριγύρω υπάρχουν τείχη, υπολείμματα της ρωμαϊκής περιόδου, παλιές γέφυρες και κυρίως πλατάνια.

Ναι…πολλά πλατάνια που δίνουν νόημα στις λέξεις «πυκνό» και «ψηλό» . Εντυπωσιάστηκα από την βόλτα στην παλιά πόλη, ανάμεσα στα δέντρα, πάνω από παλιές πέτρινες γέφυρες, δίπλα από το ποτάμι, ανάμεσα σε παρτέρια που τα στόλιζαν όμορφα περιποιημένα (ευρωπαϊκά φυσικά) λουλούδια. Εκεί έχει κυρίως πάπιες και περιστέρια, τα άλλα ζωντανά τα ακούς απλά να βγάζουν μικρούς ήχους απόλαυσης της φύσης.

Η παλιά πόλη είναι και το καλύτερο μέρος να γευματίσεις. Πρωί, μεσημέρι και κυρίως βράδυ, τα μικρά μαγαζιά κάθε λογής εθνικότητας (από κλασικές βέλγικες μπυραρίες με κότσια-και άλλους πολύπλοκους μεζέδες- και μεγάλη ποικιλία μπύρας, μέχρι μεξικάνικα, κινέζικα, αραβικά και ινδικά) ανοίγουν και περιμένουν τους περίεργους τουρίστες και τους ντόπιους να κοπιάσουν, να κατσικωθούν και να γεμίζουν τις κοιλιές τους με ένα τόνο λιχουδιές δίπλα από το ποτάμι με τις κουρούνες συνοδεία… Έχει μια γραφικότητα και έναν παραμυθένιο ρομαντισμό το μέρος.

Πέρα από την πρωτεύουσα του κρατιδίου κατάφερα να κάνω δύο ημι-μονοήμερες με το απίστευτα τυπικό και στην ώρα του τρένο του Λουξεμβούργου…και απίστευτα ακριβό όπως και η κάθε μετακίνηση εκεί (δυστυχώς). Βλέπετε οι Λουξεμβουργιανοί εκτός από εργασιομανείς (δουλεύουν από 8-9 το πρωί με διάλειμμα για κολατσιό στις 12 ακριβώς και τέλος εργασίας στις 4-6) είναι και μεγαλοτσέπηδες, κοινώς τους τρέχουν τα λεφτά από τις τσέπες και τα μπατζάκια. Το φτηνό μεσημεριανό σαντουϊτσάκι κόστιζε 4 ευρώ παρακαλώ…φανταστείτε λοιπόν πόσο κόστιζε μία κάρτα με 10 εισιτήρια (10 points) για τις μετακινήσεις μέσα σε όλο το κρατίδιο. Να σας πω εγώ. Αν θυμάμαι καλά ήταν γύρω στα 15 ευρώ. Ναι! Και μαντέψτε! Τα έχουν ΟΛΟΙ…

Το προσπερνάμε. Η μία εκδρομούλα ήταν την πρώτη μέρα στο περίφημο Vianden, το οποίο βρίσκεται βορειοανατολικά στο Λουξεμβούργο, στην περιοχή των Αρδεννών. Σε όποιους αρέσουν τα μεσαιωνικά κάστρα και ο τρόπος λειτουργίας τους, όποιος λατρεύει την ιστορία και τις παλιές πέτρες, θα εντυπωσιαστεί από τον χώρο. Είχα την ατυχία να βρεθώ εκεί σε περίοδο αναπαλαιώσεων και συντηρήσεων αλλά και πάλι μου άρεσε. Οι ευρωπαίοι είναι απίστευτα τυπικοί και οργανωτικοί στον τρόπο που προωθούν την ιστορία του πολιτισμού τους (κάτι που εμείς παραβλέπουμε συνειδητά αν και έχουμε πιο πολλά να δείξουμε-δεν άντεξα), και ένα εξόφθαλμο παράδειγμα είναι και το καλοδιατηρημένο αυτό κάστρο. Αν και το να το προσεγγίσεις είναι αρκετά δύσκολο, όταν βρεθείς μέσα εντυπωσιάζεσαι από την περιγραφή της κάθε αίθουσας και του κάθε αντικειμένου. Παλιότερα είχαν ανοιχτή και την αίθουσα των βασανιστηρίων, εγώ δυστυχώς δεν την βρήκα ανοιχτή…

Αυτή η εκδρομή έπρεπε και πάλι να τελειώσει με έναν καφέ, των 2 ευρώ (καπουτσίνο παρακαλώ) πάνω από το ποτάμι. Ναι ξέρω πάλι, τα γεύματα τους μπορεί να είναι ακριβά αλλά οι καφέδες φτηνοί σε σχέση με την άψογη ποιότητά τους. Είναι να απορείς…

Δεύτερη εκδρομή στα νοτιοανατολικά σύνορα του Λουξεμβούργου και τα σύνορα με την Γερμανία, το περίφημο Remich. Τις δύο χώρες τις χωρίζει στην κυριολεξία ένας ποταμός, ο Moselle. Η πόλη αυτή είναι γνωστή για τις πεδιάδες με τα αμπέλια παραγωγής άψογου κρασιού (ναι…χικ), τα πανέμορφα τοπία, και τον τεράστιο πεζόδρομο και ποδηλατόδρομο κατά μήκος του ποταμού. Έμαθα πως το κρασί ίδιας γεύσης και ίδιας ποιότητας στην Γερμανία (ένα ποτάμι απέναντι δηλαδή) είναι κατά πάρα πολύ φθηνότερο από ότι στην περιοχή του Remich. Συμβαίνει και στα καλύτερα κρατίδια…τι να κάνουμε?

Τι άλλο να σας πω? Άμα σκοπεύετε να επισκεφτείτε το Λουξεμβούργο να είσαστε προετοιμασμένοι για πολύ περπάτημα, γιατί αφού βρεθείτε σε μια πόλη του, πολύ γρήγορα θα συνειδητοποιήσετε πως τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν θα μπορέσουν να σας τα δείξουν όλα και θα υπάρχουν πολλά που θα αγνοήσετε αν στηριχτείτε μόνο σε αυτά. Φυσικά, είναι όλα στην ώρα τους με κλάσματα του δευτερολέπτου καθυστέρηση (μονάχα!) και μπορείτε να τα εμπιστευτείτε 200% μην σας πω…και πάλι όμως τα γύρω τοπία θέλουν τον χρόνο τους για να αποκαλυφθούν και η κάθε λεπτομέρειά τους είναι πολύτιμη. Ένα καλό ζευγάρι παπούτσια λοιπόν, μια καλή παρέα, ένα «γεμάτο» πορτοφόλι (με σύνεση) , έναν τοπικό οδηγό και είστε έτοιμοι!

Α! Προσοχή στους γλοιώδεις Ισπανούς τουρίστες εσείς οι κοπέλες. Είναι απίστευτα κολλιτσίδες και πέφτουλες κάποιες φορές :)

2 σχόλια:

Chris είπε...

Είναι κάπως αστείο αλλά το Λουξεμβούργο είναι μια χώρα στην οποία ήθελα να πάω από μικρή. Ίσως επειδή μου είχε κάνει εντύπωση το πόσο μικρή είναι :)

MaHaHoU είπε...

Καθολου αστειο...κι εγω ηθελα να παω απο μικρη απο τοτε που με παρατησαν Aθηνα και πηραν την αδερφη μου και πηγαν...Γκρρρρρ :P

Copyright © 2009 - Τρελαμένη Πυξίδα - is proudly powered by Blogger
Smashing Magazine - Design Disease - Blog and Web - Dilectio Blogger Template